VVD-fractievoorzitter Niels Bonenkamp en Ine van Brenk van de gelijknamige lijst waren het eigenlijk roerend met elkaar eens: in de loop van de tijd is er bij de gemeente van alles misgegaan met het dossier Pepermolen en het is goed dat de raad er vorige week een punt achter heeft gezet.

Ook kon Bonenkamp zich goed vinden in een pleidooi van Van Brenk om bij dossiers als deze veel beter te sonderen hoe betrokkenen in de samenleving er tegenover staan. Zo vonden beiden dat de raad in een veel eerder stadium had moeten worden betrokken bij het dossier.

Niettemin kwam de gedachtenwisseling misschien onwillekeurig toch weer in een ruzie-achtige sfeer terecht. Want uiteindelijk ging het zoals zo vaak weer over de schuldvraag: wanneer was het nu misgegaan, bij het vorige college, of het voor-vorige college, of beide?

Elkaar de schuld willen geven van dingen die niet goed gaan, of zijn gegaan, inclusief zaken die allang tot het domein van de Oudheidkundige Vereniging gerekend zouden moeten worden, is inmiddels een tweede natuur geworden bij veel Landsmeerse politieke partijen, al hun goede bedoelingen ten spijt.

“De” burger en “de” Landsmeerder bestaan niet, maar het lijkt er wel op dat deze wijze van politiek bedrijven bij Landsmeerse kiezers in toenemende mate tot afkeer danwel verveling begint te leiden.

“Stoppen met het gehakketak”, zoals Ine van Brenk zei, lijkt dan ook een uitstekende aanbeveling.